حاملگی مولار چیست؟
حاملگی مولار که به نام مول هیداتی فرم نیز شناخته می شود . یک عارضه نادر بارداری است که با رشد غیر طبیعی تروفوبلاست ها ، سلول هایی که به طور طبیعی به جفت تبدیل میشوند ، شناسایی می شود. دو نوع حاملگی مولار وجود دارد ، حاملگی مولار کامل و حاملگی مولار نسبی. در یک حاملگی مولار کامل ، بافت جفت غیر طبیعی و متورم است و شبیه به کیست های پر از مایع میباشد. همچنین بافت جنینی تشکیل نمیشود. در یک حاملگی مولار نسبی ، ممکن است یک بافت جفت طبیعی همراه با یک بافت جفت غیر طبیعی ایجاد شود. همچنین ممکن است ساختار جنینی وجود داشته باشد ، اما جنین قادر به زنده ماندن نیست و معمولاً در اوایل بارداری سقط می شود. این حاملگی می تواند عوارض جدی داشته باشد – از جمله نوع نادری از سرطان – و نیاز به درمان فوری دارد.
علل بیماری حاملگی مولار
این حاملگی در اثر تخمک بارور غیر طبیعی ایجاد می شود. سلول های انسانی به طور معمول حاوی 23 جفت کروموزوم هستند. یکی از کروموزوم ها در هر جفت از پدر و دیگری از طرف مادر می آید. در یک بارداری مولار کامل ، یک تخمک خالی توسط یک یا دو اسپرم بارور می شود و تمام مواد ژنتیکی از طرف پدر است. در این شرایط ، کروموزومهای موجود در تخمک مادر از بین رفته یا غیرفعال شده و کروموزوم های پدر دو برابر شده اند. در یک بارداری مولار نسبی ، کروموزوم های مادر باقی میمانند اما پدر دارای دو مجموعه از کروموزوم هایش می باشد. در نتیجه ، جنین به جای 46 کروموزوم دارای 69 کروموزوم می باشد. این مورد بیشتر زمانی اتفاق می افتد که دو اسپرم تخمک را بارور کنند و منجر به وجود یک کپی اضافه از ماده ژنتیکی پدر شوند.
جهت مشاهده پیج اینستاگرام مرکز تخصصی ژنتیک پزشکی ژن آزما کلیک کنید.
عوارض حاملگی مولار چیست ؟
عوارض بارداری مولار : بعد از پاکسازی بارداری مولار (پوچ) ، ممکن است بافت مولار باقی بماند و به رشد خود ادامه دهد. به این بافت نئوپلازی تروفوبلاستیک بارداری (GTN) پایدار گفته می شود. این امر تقریباً در 15 تا 20 درصد از بارداری های مولار کامل و تا 5 درصد از حاملگی های مولار نسبی اتفاق می افتد.
یکی از علائم نئوپلازی تروفوبلاستیک بارداری (GTN) پایدار ، سطح بالای گنادوتروپین جفتی انسانی (HCG) – هورمون حاملگی – پس از پاکسازی حاملگی مولار میباشد. در برخی موارد ، یک مول هیداتی فرم تهاجمی به عمق لایه میانی دیواره رحم نفوذ می کند و این امر باعث خونریزی از واژن می شود.
GTN پایدار تقریباً همیشه با موفقیت درمان می شود ، اغلب با شیمی درمانی. یکی دیگر از گزینه های درمانی برداشتن رحم (هیسترکتومی) است.
ندرتا ، یک نوع سرطانی GTN معروف به کوریوکارسینوم ایجاد شده و در سایر اندام ها گسترش می یابد. کوریوکارسینوم معمولاً با موفقیت از طریق استفاده از داروهای متعدد سرطان درمان می شود. یک حاملگی مولار کامل نسبت به یک حاملگی مولار نسبی با احتمال بیشتری باعث ایجاد این عارضه میشود.
پیشگیری از حاملگی مولار
اگر حاملگی مولار (بچه خوره) داشته اید ، قبل از شروع مجدد بارداری با پزشک خود صحبت کنید. وی ممکن است به شما توصیه کند قبل از تلاش برای باردار شدن ، شش ماه تا یک سال صبر کنید. خطر عود کم است ، اما از خطر محاسبه شده برای خانم هایی که سابقه قبلی بارداری مولار را ندارند بیشتر است.
در طی بارداری های بعدی ، ارائه دهندگان مراقبت سلامت شما ممکن است سونوگرافی های اولیه را انجام دهند تا وضعیت شما را تحت نظر داشته باشند و پیشرفت طبیعی بارداری را تضمین کنند. مسئول بهداشت و درمان ممکن است آزمایش ژنتیکی پیش از تولد که می تواند برای تشخیص بارداری مولار استفاده شود را نیز به شما پیشنهاد دهد.
علائم حاملگی مولار چیست؟
علائم
یک حاملگی مولار ممکن است در ابتدا مانند یک حاملگی طبیعی به نظر برسد ، اما بیشتر حاملگی های مولار باعث ایجاد علائم و نشانه های خاصی از جمله موارد زیر می شوند :
- خونریزی قهوه ای تیره تا قرمز روشن از واژن طی سه ماهه اول
- حالت تهوع و استفراغ شدید
- گاهی وجود کیست های انگوری شکل در واژن
- فشار یا درد لگن
اگر علائمی از حاملگی مولار را تجربه می کنید ، با پزشک خود مشورت کنید. وی ممکن است علائم دیگری از بارداری مولار مانند موارد زیر را تشخیص دهد :
- رشد سریع رحم – رحم برای بارداری خیلی بزرگ است
- فشار خون بالا
- پره اکلامپسی – بیماری که باعث فشار خون بالا و وجود پروتئین در ادرار بعد از هفته بیستم بارداری می شود
- کیست های تخمدان
- کم خونی
- تیروئید پرکار
تشخیص و درمان حاملگی مولار
اگر پزشک شما مشکوک به حاملگی مولار باشد ، آزمایش خون از جمله اندازه گیری سطح گنادوتروپین جفتی انسان (HCG) – یک هورمون بارداری- در خون شما را تجویز میکند. او همچنین سونوگرافی را توصیه می کند.
با استفاده از سونوگرافی استاندارد ، امواج صوتی با فرکانس بالا به بافتهای ناحیه شکم و لگن هدایت می شوند. با این وجود ، در اوایل دوران بارداری ، لوله های رحمی و فالوپ به واژن نزدیک تر از سطح شکم هستند ، بنابراین سونوگرافی ممکن است از طریق یک وسیله عصا مانند که در واژن شما قرار دارد انجام شود.
سونوگرافی یک حاملگی مولار کامل – که می تواند در اوایل هفته هشتم یا نهم بارداری تشخیص داده شود – ممکن است موارد زیر را نشان دهد :
- رویان یا جنین وجود ندارد
- مایع آمنیوتیک وجود ندارد
- یک جفت کیستیک ضخیم تقریباً رحم را پر کرده است
- کیست های تخمدان
سونوگرافی از حاملگی مولار نسبی ممکن است نشان دهد :
- رشد جنین محدود است
- مایع آمنیوتیک کم است
- یک جفت کیستیک ضخیم وجود دارد
اگر ارائه دهنده خدمات درمانی شما حاملگی مولار را تشخیص دهد ، ممکن است مشکلات پزشکی دیگری را نیز بررسی کند که میتوان به موارد زیر اشاره کرد :
- پره اکلامپسی
- پر کاری تیروئید
- کم خونی
درمان حاملگی مولار
یک بارداری مولار نمی تواند مانند یک بارداری طبیعی ادامه یابد. برای جلوگیری از عوارض ، بافت غیر طبیعی جفت باید برداشته شود. درمان معمولاً شامل یک یا چند مرحله زیر است :
اتساع و کورتاژ (D&C). برای درمان یک حاملگی مولار ، پزشک شما با روشی به نام اتساع و کورتاژ بافت مولار را از رحم شما خارج می کند. D&C معمولاً به صورت سرپایی در بیمارستان انجام می شود.
طی این روش ، شما یک بی حسی موضعی یا عمومی دریافت خواهید کرد و روی میز اتاق عمل به پشت دراز میکشید و پاهای خود را روی رکاب قرار میدهید. پزشک شما مانند آزمایش لگن ، برای دیدن دهانه رحم ، یک اسپکولوم را در واژن شما وارد می کند. سپس دهانه رحم شما را باز کرده و بافت رحم را با دستگاه خلاء پاک می کند.
هیسترکتومی. ندرتا ، اگر افزایش خطر ابتلا به نئوپلازی ترفوبلاستیک باردار(GTN) وجود داشته باشد و تمایلی برای بارداری های بعدی وجود نداشته باشد ، ممکن است رحم برداشته شود (هیسترکتومی).
بررسی HCG. بعد از برداشت بافت مولار ، پزشک اندازه گیری سطح HCG شما را تا زمانی که به حالت عادی برگردد تکرار می کند. اگر همچنان HCG در خون شما وجود داشته باشد ، ممکن است به درمان های بیشتری نیاز داشته باشید.
پس از اتمام درمان حاملگی مولار ، پزشک ممکن است به مدت شش ماه تا یک سال سطح HCG شما را تحت نظر داشته باشد تا مطمئن شود که هیچ بافت مولاری باقی نمانده است.از آنجا که سطح HCG بارداری طی یک بارداری طبیعی نیز افزایش می یابد ، ممکن است پزشک توصیه کند قبل از اقدام برای بارداری مجدد شش تا 12 ماه صبر کنید.
مطالب پیشنهادی:
بدون دیدگاه