درمان سرطان خون | ازمایشگاه ژنتیک اصفهان

درمان لوسمی ( درمان سرطان خون )

درمان سرطان خون به عوامل زیادی بستگی دارد. پزشک گزینه های درمانی لوسمی بیمار را بر اساس سن و وضعیت کلی او، نوع سرطان خون و میزان انتشار آن تعیین می کند.

درمان های متداول برای مبارزه با سرطان خون عبارتند از:

شیمی درمانی

شیمی درمانی عمده ترین شکل درمان سرطان خون است.
این روش درمانی از مواد شیمیایی بین بردن سلول های لوسمی استفاده می کند. بسته به نوع لوسمی بیمار ممکن است یک داروی یا ترکیبی از داروها را دریافت کند. این داروها هم می توانند به صورت خوراکی و هم تزریقی تجویز شوند.

درمان سرطان خون | ازمایشگاه ژنتیک اصفهان

بیولوژی درمانی

بیولوژی درمانی با استفاده از روش های درمانی به سیستم ایمنی بدن بیمار کمک می کند تا سلول های لوسمی را تشخیص دهد و آن ها را از بین ببرد.

درمان هدفمند

درمان هدفمند از داروهایی استفاده می کند که به آسیب پذیری های خاص سلول های سرطانی حمله می کنند.

پرتو درمانی

پرتودرمانی از پرتوهای ایکس یا سایر پرتوهای پر انرژی برای آسیب رساندن به سلول های لوسمی و متوقف کردن رشد آن ها استفاده می کند. در طول پرتودرمانی، بیمار روی یک میز دراز می کشد. در حالی که یک دستگاه بزرگ در اطراف او حرکت می کند اشعه را به نقاط دقیق بدن تابیده می شوند. از پرتودرمانی ممکن است برای تهیه پیوند سلول های بنیادی استفاده شود.

پیوند سلول های بنیادی

پیوند سلول های بنیادی روشی برای جایگزینی مغز استخوان بیمار با مغز استخوان سالم است. بیمار قبل از پیوند سلول های بنیادی، مقادیر زیادی شیمی درمانی یا پرتودرمانی دریافت می کند تا مغز استخوان خود بیمار از بین بردهشود. سپس تزریق سلول های بنیادی خون ساز که به بازسازی مغز استخوان کمک می کنند انجام می شود. بیمار ممکن است سلول های بنیادی را از یک اهدا کننده دریافت کند، یا در برخی موارد پزشک می تواند از سلولهای بنیادی خود بیمار استفاده کند. پیوند سلول های بنیادی بسیار شبیه پیوند مغز استخوان است.

آمادگی برای مراجعه به پزشک

اگر پزشک مشکوک به سرطان خون باشد، ممکن است بیمار را به پزشک متخصص در زمینه بیماری های خون و مغز استخوان ارجاع دهد. برای برای آمادگی بیشتر قبل از قرار ملاقات بهتر است علائمی را که تجربه کرده را بنویسد و لیستی از اطلاعات شخصی، از جمله فشارهای اساسی یا تغییرات اخیر زندگی خودش و نام تمام داروها، ویتامین ها یا مکمل هایی مصرفی را یادداشت کند.

در مورد لوسمی، برخی از سؤالات اساسی که بیمار باید از پزشک خود بپرسد، عبارتند از:

  • چه نوع لوسمی دارم؟
  • به چه تست های نیاز دارم؟
  • آیا لوسمی من به درمان فوری نیاز دارد؟
  • گزینه های درمانی لوسمی برای من کدامند ؟
  • آیا هر درمانی می تواند بیماری من را درمان کند؟
  • عوارض جانبی احتمالی هر گزینه درمانی کدام است؟
  • چگونه درمان بر زندگی روزمره من تأثیر خواهد گذاشت؟
  • آیا می توانم به کار فعالیت روزمره خود ادامه دهم یا به مدرسه بروم؟
  • من بیماری های جسمی و روانی دیگر را دارم. چگونه می توانم به بهترین وجه آن ها را با هم را مدیریت کنم؟

پزشک ممکن است سوالات زیر را از بیمار بپرسد:

  • علائم شما چقدر شدید است؟
  • از چه زمانی متوجه علائم خود شده اید؟
  • آیا علائم شما مداوم بوده یا گاه به گاه بروز می کنند؟
  • آیا تاکنون نتایج آزمایش خون غیر طبیعی داشته اید؟
  • فکر می کنید چه عاملی باعث بهتر و یا بدتر شدن بیماری شما می شوند؟

تشخیص لوسمی

این احتمال وجود دارد پزشکان قبل از شروع علائم، لوسمی مزمن را در یک آزمایش خون معمولی تشخیص دهد. اگر این اتفاق بیفتد یا علائمی وجود داشته باشد که او به لوسمی مشکوک شود، ممکن است بیمار تحت معاینات تشخیصی زیر قرار بگیرد:

معاینه بدنی

پزشک علائم جسمی سرطان خون مانند پوست کمرنگ ناشی کم خونی، تورم غدد لنفاوی و بزرگ شدن کبد و طحال را در بیمار بررسی خواهد کرد.

آزمایش خون

با بررسی آزمایش خون، پزشک می تواند تشخیص دهد که آیا بیمار سطح غیر طبیعی گلبول های قرمز یا پلاکت ها را دارد یا ندارد. سطح غیر طبیعی گلبول های قرمز و پلاکت می تواند نشان دهنده لوسمی باشد.

آزمایش مغز استخوان

برای تشخیص بهتر احتمال دارد پزشک از مغز استخوان بیمار نمونه برداری کند. مغز استخوان با استفاده از یک سوزن بلند و نازک نمونه برداری می شود. نمونه برای یافتن سلول های لوسمی به آزمایشگاه فرستاده خواهد شد. آزمایش های تخصصی سلول های لوسمی می تواند برای تعیین گزینه های درمانی به پزشک کمک کنند.

پیش آگهی لوسمی

پیش آگهی افراد مبتلا به سرطان خون بستگی به نوع بیماری آن ها دارد. پیشرفت در روند های درمانی به این معنی است که مبتلایان به لوسمی می توانند از طریق درمان به بهبودی کامل دست یابند. بهبودی به این معنی است که دیگر هیچ نشانه ای از وجود سرطان وجود ندارد. در سال 1975 شانس زنده ماندن به مدت 5 سال یا بیشتر پس از تشخیص لوسمی، 4/33 درصد بود. تا سال 2011، این رقم به 66.8 درصد رسیده است. هنگامی که یک فرد به بهبودی کامل رسید، باز هم به پیگیری های بیشتر در طول زمان نیاز دارد و بهتر است آزمایش خون و مغز استخوان را انجام دهد. برای اطمینان از بازگشت سرطان، پزشکان باید این آزمایشات را تجویز کند.

در صورت عدم بازگشت لوسمی به مرور زمان، پزشک ممکن است تصمیم بگیرد که تعداد دفعات آزمایش را کاهش دهد.

بدون دیدگاه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *