انواع سندروم گیلن باره
انواع سندروم گیلن باره عبارتست از:
پلی رادیکولونوروپاتی حاد دمیلینه کننده (AIDP)
شایع‌ترین شکل سندروم گیلن باره در ایالات متحده است. علامت معمول آن ضعف عضلانی است که از قسمت پایین بدن شروع می‌شود و به سمت بالا گسترش می‌یابد.
سندروم میلر فیشر (MFS)
فلج چشم و عدم تعادل هنگام راه رفتن، از علائم این نوع سندروم گیلن باره است. سندروم میلر فیشر در آسیا بیشتر دیده می‌شود و در حدود ۵ درصد از افراد مبتلا به سندروم گیلن باره در ایالات متحده دیده می‌شود.
نوروپاتی آکسونی حسی و حرکتی حاد (AMSAN) و نوروپاتی آکسونی حرکتی حاد (AMAN)
در چین، ژاپن و مکزیک شایع هستند و در ایالات متحده کمتر دیده می‌شوند.
علائم و نشانه‌های سندروم گیلن باره
سندروم گیلن باره اغلب با سوزن شدن و ضعف در پاها به طور ناگهانی شروع می‌شود و سپس به قسمت‌های بالایی بدن و بازوها گسترش می‌یابد. در حدود نیمی از افراد مبتلا به این سندروم، با شروع علائم در دست‌‌ها و صورت روبرو هستند. معمولا دو تا چهار هفته بعد از شروع علائم، ضعف قابل توجهی در فرد ایجاد می‌شود. با پیشرفت بیماری، ضعف عضلانی می‌تواند به فلج تبدیل شود.
این بیماری بر عملکرد فرد تاثیر گذاشته و او را نیازمند کمک برای انجام کارهای روزانه می‌کند، این امر باعث ایجاد مشکلات روحی و روانی نیز می‌شود.
گیلن باره دارای علائم و نشانه های زیر است:
- احساس سوزن سوزن شدن در انگشتان دست، انگشتان پا، مچ پا یا مچ دست.
- ضعف در پاها که به قسمت فوقانی بدن گسترش می‌یابد.
- ناپایداری تعادل در هنگام راه رفتن، ناتوانی در راه رفتن و بالا رفتن از پله‌ها.
- اختلال در حرکات چشم یا صورت، از جمله صحبت کردن، جویدن و بلعیدن.
- درد شدید که ممکن است در شب بدتر باشد.
- اختلال در کنترل مثانه و عملکرد روده‌ها.
- افزایش سرعت ضربان قلب.
- افزایش یا کاهش فشار خون.
- اشکال در تنفس.
- لخته شدن خون.
- مشکلات روانی و شناختی.
اگر فرد برای مدت زمان قابل توجهی بی حرکت بوده باشد باعث ایجاد زخم فشاری (زخم بستر) می‌شود.
در ۳ درصد افراد مبتلا به این بیماری احتمال عود در آینده وجود دارد.
جهت مشاهده پیج اینستاگرام مرکز تخصصی ژنتیک پزشکی ژن آزما کلیک کنید.
بدون دیدگاه